مـــن مـــجنـــون بـــودم ... نــفـهـمـیـدم ...
عــشـــق ســروپـــــام بــــود .. ندونسـتم...
عــشق روحم را آزار می داد ... ندونستم ...
عـشقم منو دوســت داشت .. نبـوسیـدمش ...
عشــق تــو قلبــم بــود ... کــور بــودم ...
عــشق صــداش اومـــد ... لال بـــودم ...
عــشـــق تــــو سـفــره بـود ... نـچـیدم ...
بـــــســـه بــیـــشــتــر از ایــــن طــــاقـــــت نـــــدارم.
جـــــــون داشــــتـــــم و لـــــی دنــیـــا رحــمـم نــکرد.
خـــــیــلـــی بــــــا مـــــن نــامــهــــــربـــــون بــــــود.
تـــــا ایــنــــکــه صــــدام تـــوی کوچه ها از بین رفت.
تا اینکــه همه ی ذره هام از وجــودم در عشق محو شد.
ای عشـــــق بســـه ... دل داشــتـــم .. اونم دادم بهـــت
ای عـــشـــق بــســـه ... زبـــون داشـــتــم.. اونــم فدات
ولــــــی چـــرا اونــــو ازم گــــرفـــتــــی .. اخه چرا؟؟